Tak samo jak masz kontrolę nad tym, którą nutę zagrać lub który sampel uruchomić, Sonic Pi udostępnia cały asortyment parametrów umożliwiających kształtowanie i kontrolowanie dźwięków. Wiele z tych parametrów zostanie omówionych w tej części samouczka. Ponadto w systemie pomocy jest obszerna dokumentacja, która szczegółowo opisuje każdy z nich. Tymczasem, przedstawimy dwa najbardziej przydatne: aplituda (amp) i balans (pan). Na początek, zobaczmy czym są te parametry w rzeczywistości.
Syntezatory obecne w Sonic Pi wspierają pojęcie parametrów. Parametry to
sterowniki, które po przekazaniu do syntezatora play
modyfikują
i kontrolują różne aspekty odtwarzanego dźwięku. Każdy z syntezatorów
posiada własny zestaw parametrów pozwalających na subtelny tuning
produkowanego dźwięku. Jednakże, istnieje zestaw parametrów, które
są wspólne dla wielu dźwięków. Przykładami takich parametrów są np. amp:
czy parametry kopertowe (zostaną omówione w dalszej części samouczka).
Parametry składają się z dwóch podstawowych części: nazwy (kontrolowanego
parametru) oraz wartości (na jaką chcemy ustawić dany parametr).
Na przykład możesz mieć parametr, który nazywa się ser:
i chciałbyś
ustawić jego wartość na 1
.
Parametry są przekazywane do polecenia play
w następujący sposób:
najpierw dodajemy tuż za poleceniem przecinek ,
po nim wpisujemy nazwę
parametru, np. amp:
(nie zapomnij o dwukropku :
) i na końcu po spacji
podajemy wartość parametru. Oto przykład:
play 50, ser: 1
(Zauważ, że ser:
nie jest poprawnym parametrem, używamy go tutaj tylko
jako przykład).
Możesz przekazać wiele parametrów oddzielając je przecinkami:
play 50, ser: 1, fasolki: 0.5
Kolejnośc parametrów nie ma znaczenia, poniższy kod też zadziała:
play 50, fasolki: 0.5, ser: 1
Parametry, które nie są rozpoznawane przez dany syntezator są po prostu
ignorowane (tak jak ser
i fasolki
jak w powyższym przypadku, które są
po prostu śmiesznymi nazwami parametrów!).
Jeśli niechcący zdarzy Ci się dwa razy użyć parametru o tej samej nazwie
to wygrywa ostani. Na przykład - ostateczna wartość dla parametru fasolki:
wyniesie 2 (a nie 0.5):
play 50, fasolki: 0.5, ser: 3, jajka: 0.1, fasolki: 2
Wiele rzeczy w Sonic Pi akceptuje parametry, warto więc poświęcić parę
chwil aby nauczyć się jak ich używać, dzięki temu będziesz ustawiony!
Spróbujmy pobawić się trochę z naszym pierwszym parametrem: amp:
.
Amplituda jest w komputerową miarą reprezentującą głośność dźwięku. Wysoka aplituda powoduję głośny dźwięk a niska aplituda powoduje cichyy dźwięk. Tak samo jak Sonic Pi używa liczb do reprezentacji czasu i nut, tak samo używa ich do reprezentacji wielkości amplitudy. Amplituda o wartości 0 to cisza (nie słyszysz nic). Natomiast amplituda o wartości 1 ustawienie głośności na normalny poziom. Możesz nawet podkręcić na 2, 10, 100. Musisz jednak mieć na uwadze to, że gdy całkowita amplituda wszystkich dźwięków stanie się zbyt wysoka, Sonic Pi wykorzysta narzędzie zwane kompresorem, żeby zdusić je tak, żeby mieć pewność, że dźwięk nie jest zbyt głośny dla twoich uszu. Może to spowodować, że dźwięk stanie się nieczysty i dziwny. Staraj się więc używać niskch aplitud, np. w zakresie od 0 do 0.5, żeby uniknąć kompresji.
Aby zmienić amplitudę dźwięku użyj parametru amp:
. Na przykład,
aby zagrać z głośnością na poziomie 0.5 użyj takiego kawałka kodu:
play 60, amp: 0.5
Aby zagrać z podwójną głośnością (amplitudą) przekaż parametr 2:
play 60, amp: 2
Parametr amp:
modyfikuje tylko wywołanie tego polecenia play
, z którym
jest powiązany. Tak więc w poniższym przykładzie pierwsze wywołanie polecenia
play zostanie zagrane z głośnością na poziomie równym połowie normalnej
głośności, natomiast drugie polecenie zostanie zagrane z głośnością
domyślną (1):
play 60, amp: 0.5
sleep 0.5
play 65
Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś użył różnych wartości parametru amp:
dla różnych wywołań polecenia play:
play 50, amp: 0.1
sleep 0.25
play 55, amp: 0.2
sleep 0.25
play 57, amp: 0.4
sleep 0.25
play 62, amp: 1
Kolejnym fajnym parametrem z którego można korzystać jest pan:
. Kontroluje
on balans dźwięku w stereo. Balansowanie dźwiękiem w lewą stronę oznacza,
że będziesz go słyszał tylko w lewym głośniku (słuchawce). Z kolei
balansowanie dźwiękiem na lewą strone oznacza, że będziesz go słyszał tylko
w prawym głośniku. W naszym przypadku używamy wartości -1 do reprezentacji
dźwięku, którego balans został w pełni przesunięty na lewą stronę, 0 aby
dla balansu po środku oraz 1 dla dźwięku po prawej stronie w polu stereo.
Naturalnie nic nie stoi na przeszkodzie abyśmy używali dowolnej wartości
znajdującej się pomiędzy -1 i 1 w celu dokładnej kontroli “pozycji” naszego
dźwięku.
Zagrajmy bip z lewego głośnika:
play 60, pan: -1
A teraz zagrajmy go z prawego głośnika:
play 60, pan: 1
I na końcu zagrajmy z powrotem z obu głośników (domyślna pozycja):
play 60, pan: 0
Teraz kolej na Ciebie. Spróbuj samodzielnie pobawić się zmieniając amplitudę (amp:) i balans (pan:) twoich dźwięków!